We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Σ​ο​φ​ρ​ά​ν​ο

by Αχιλλέας Μωραΐτης

/
1.
Το γράμμα που μου έστειλες χωρίς να το σκεφτείς Τον φόβο σου ακούμπησε στον πόνο τον δικό μου Έλεγες δεν λησμόνησες μα τρέχεις να σωθείς Από τα βράδια που έχασες κάτω απ΄τον ουρανό μου Τις Μαριάνες ζήλευες κι ας ήτανε νησιά Για τις Μυκήνες μίλαγες κι όλο για εκεί κινούσες Εγώ σου χαμογέλαγα και σ' έπαιρνα αγκαλιά Αχ, πού να ξέρω μάτια μου ότι το εννοούσες Είναι συνήθεια παλιά η αλμύρα στο ψωμί, Στα ξέμπαρκα ταξίδια τους να χάνονται οι ανθρώποι Χορτάσαν από έρωτες όλοι οι ναυτικοί Μα εκείνο που γουστάρουνε είναι μια Πηνελόπη Ώρες καπνού και χάθηκα στης νύχτας τη σκιά Γκρεμίστηκαν τα όνειρα πήγαν χαμένοι οι κόποι Σήκωσα τώρα άγκυρα. Έφυγα μακριά Μπήκα στα βάθη του μυαλού που ΄ν αγιασμένοι οι τόποι Τα λόγια που μου έγραψες με βρήκαν ναυαγό Τα κύματα να κυβερνώ στην άκρη της αβύσσου Και αν δεν το κατάλαβες, πού να σου εξηγώ Πως τη ζωή μου βούλιαξα να φτιάξεις τη δική σου
2.
Πάντα νικούσε στα χαρτιά και έχανε στα ζάρια Πως ήταν μέτριος εραστής του είπαν δυο Χιλιάνες Στα νότια της Αμερικής τον βρήκε η μαλάρια Δεν έφταιγε που γλίστραγε, του φταίγαν «οι πουτάνες» Ο Σάτα Τιαν του λιμανιού π' αγάπησες ο θρύλος Πολλές καρδιές θυσίασε στων Άνδεων τους Γύπες Περιγελούσε τους χρησμούς και δεν πιανόταν φίλος Κι οι Ίνκας τού δωσαν χαρές που τέλειωναν σε λύπες Σε μια γοργόνα θαλασσιά, τα πιο ωραία χρόνια Πολύ φθηνά τα πούλησε για μια ζωή μοιραία Όταν τον ποδοπάταγε, της ζήταγε συμπόνοια Και γύρευε εκατό δραχμές να φτάσει στον Περαία
3.
Έχουμε εμείς οι ναυτικοί μες στο μυαλό μουσώνες Εικόνες απ` τον Ινδικό και ατέλειωτους χειμώνες Κάθε ταξίδι γυρισμός πέρα απ` τα σύνορά μας Όλα αλλού κι όλα πολύ στα άχαρα όνειρά μας Εμείς γεννάμε θάλασσα και χτίζουμε καράβια Για μας μένει πάντα μικρή η Λιν απ' την Πατάγια Κάβους κάποτε δένουμε στη γη που περιμένει Μα κάπου κάπου νιώθουμε απ` όλους κι όλα ξένοι Έχουμε εμείς οι ναυτικοί σχοινιά, καδένες, ξάρτια Για προίκα απ' τα πέλαγα κι απ' τα χαμένα βράδια Κάθε ταξίδι ξενιτιά στο πιο παλιό λιμάνι Όλα αλλού κι όλα πολύ στου κόσμου το χαρμάνι Πανούκλα πιάνει η σιωπή που κρύβουμε στα στήθια Κι οι αναμνήσεις μας τραβούν μέσα στα παραμύθια Κάβους κάποτε δένουμε στη γη που περιμένει Μα κάπου κάπου νιώθουμε απ` όλους κι όλα ξένοι
4.
Έσκιζες λέει με την πλώρη τη στεριά Πέρασες για να χαιρετήσεις Σε ποια πατρίδα θα γυρίσεις με τόσα φώτα αναμμένα και χρυσά Τι κι αν μόσχο και αχάτη σου 'χα τάξει Δεν έμεινες να περιμένεις Θάλασσες και αγέρα φέρνεις στου πληγωμένου γυρισμού τη χάση Έφυγες λέει για ταξίδι μακρινό Δεν με ανέβασες στην πλώρη Μονάχος έφτασες στη Ρώμη σε λιτανεία στου ονείρου το φευγιό
5.
Στου Μαρακές την αγορά, στου πλούτου την αχτίδα Πούλαγε χίλια όνειρα, μια όμορφη Ιταλίδα Έψαχνε ανεμοθύελλες που είχανε κοπάσει Με μάγια της Ανατολής, ήθελε να με πιάσει Τα μάγια κλέβουν όνειρα. Ανδριανή να ξέρεις Τις χίμαιρες μην κυνηγάς, γιατί θα υποφέρεις Πήρα το πρώτο της φιλί, στη ράδα της Ταγγέρης Της θάλλασας της είχα πει πως είμαι καμηλιέρης Μα στον καφέ και στο γλυκό, μού ΄πε το μυστικό της Ότι δεμένο μ' ήθελε απ' τον ποδόγυρό της
6.
Μία φορά κι έναν καιρό Με λέγανε αλήτη Την τύχη μου είπα να βρω Κι έφυγα από το σπίτι Τυχαία σε συνάντησα Άναψε ο σεβντάς μου Απ' τη χαρά φαλτσάρισα Και σ' έδιωξα μακριά μου Θέε μου μεγαλοδύναμε, ξημέρωσες για όλους Μα εγώ βαρκούλα έγινα και πήγα σ΄ άλλους τόπους Μία φορά κι έναν καιρό, πόνε βουβέ αγάντα Στα βράχια της Πειραϊκής, χάθηκα μια για πάντα Μία φορά κι έναν καιρό Έπινα αργιλέδες Στο σκοτεινό το καπηλειό Με εκατό λεβέντες Καυχιόμουν πως σε ξέχασα Πως σ΄ έχω ξεπεράσει Μα απ΄ τον καημό δεν ξέφυγα Και λιώνω στο μαράζι
7.
Φύσα Μαΐστρο απαλά τη σιωπηλή φυγή του Δώς του πορεία προς το φως και πήγαινε μαζί του Μικρό μικρό μπαρκάρησε, παιδάκι διψασμένο Να φεύγει και να χάνεται μου το 'χαν κουρδισμένο Ξανθό, γλυκό κι ατέλειωτο, καθάριο σαν το χιόνι Τώρα το βλέπω να σκορπά, ποιος ξέρει πού τελειώνει Φύσα Μαΐστρο κι άντεξε, σε όλα υπάρχει τέλος Στη γη αυτή της μοναξιάς, έγινα τώρα μέλος

about

Σοφράνο (εκ του ιταλικού sovrano): (ναυτικός όρος) από την πλευρά που φυσάει ο άνεμος

Ένα άλμπουμ που γράφτηκε κάπου μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας, που μιλάει για θάλασσες και ναυτικούς. Μία συλλογή επτά τραγουδιών - ταξιδιών, όσα και οι θάλασσες, σε στίχους της Αγγελικής Ζευγολάτη και μουσική του Αχιλλέα Μωραΐτη. Τα κομμάτια Σάτα Τιάν, Πηνελόπη και Μαρακές είναι εμπνευσμένα από τις "θαλασσογραφίες" του Μάνου Καστέλη.

Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι μία συλλογή στίχων αφιερωμένη στον πατέρα μου και στον Μάνο, που ταξίδεψαν στις 7 θάλασσες.
-Α.Ζ.

credits

released November 3, 2022

Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν από τον Αχιλλέα Μωραΐτη τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2022.

Στίχοι: Αγγελική Ζευγολάτη, Αγγελική Ζευγολάτη & Μάνος Καστέλης (track 7)
Μουσική - Ενορχήστρωση - Παραγωγή: Αχιλλέας Μωραΐτης
Artwork: aMora

Ακ. κιθάρα, μελόντικα, ηλ. μπάσο, κοντραμπάσο, πιάνο,
φυσαρμόνικα, μπαγλαμάς, τζουράς, ντέφι, programming,
ενορχήστρωση, παραγωγή, ηχογράφηση,
μίξη, mastering: Αχιλλέας Μωραΐτης

© & ℗ 2022 Αγγελική Ζευγολάτη & Αχιλλέας Μωραΐτης

license

all rights reserved

tags

about

Αχιλλέας Μωραΐτης Athens, Greece

Ένας τραγουδοποιός με ροκ επιρροές και καταβολές και πλήθος εμφανίσεων.

contact / help

Contact Αχιλλέας Μωραΐτης

Streaming and
Download help

Redeem code

Report this album or account

If you like Αχιλλέας Μωραΐτης, you may also like: